ما اخیراً این افتخار را داشتیم که با برنامه نظارت بر سنجش از راه دور ناسا همکاری کنیم.
هدف استفاده از سنجش کیفیت هوا از راه دور بر اساس ماهواره های ناسا برای تعیین کیفیت هوا در مناطقی است که حسگرها در دسترس نیستند (به عنوان مثال بر روی دریا، اما همچنین برای کشورهایی که هنوز حسگرها در دسترس نیستند).
در نگاه اول، نظریه سنجش ماهواره از راه دور و الگوریتمهای مورد نیاز برای پردازش این دادههای عظیم، برای افراد غیردانشمند کمی وحشیانه به نظر میرسد، بهعنوان مثال، باید مجموعههای دادهای مانند عمق نوری آئروسل ( معروف به AOD) و ضخامت نوری آئروسل را مدیریت کنند. ( با نام مستعار AOT). اما، در واقع، ناسا کار بسیار خوبی انجام داد تا داده ها را برای هر کسی بسیار آسان و قابل درک کند، اما همچنین به صورت رایگان (در حوزه عمومی) در دسترس باشد!
موضوعات زیادی در مورد استفاده از داده های ماهواره ای به همراه همکاری با برنامه NASA ARSET وجود دارد. اما برای شروع، میخواهیم یکی از محصولات آنها به نام جهاننما را معرفی کنیم که استفاده از آن بسیار آسان و شهودی است و ارزش شناخته شدن را برای همه دارد. ویژگی بسیار خوب جهان بینی، امکان ارائه نمای تاریخی است، به طوری که می توانید داده ها را برای هر روز در چند سال گذشته (و دوباره به صورت رایگان) بررسی کنید.
تصویر زیر مربوط به 14 ژانویه است و لایه آبی مودیس را به همراه آتش و ناهنجاری های حرارتی (به صورت لکه های قرمز ترسیم شده) نشان می دهد. برای افرادی که در سنگاپور ترک می کنند، این دیدگاه ممکن است رایج باشد زیرا EPA سنگاپور نظارت بر نقطه اتصال ماهواره ای را به ویژه برای نظارت بر آتش سوزی از اندونزی ارائه می دهد.
همان تصویر موجود از سرور جهان نمای ناسا:https://earthdata.nasa.gov/labs/worldview/
این مجموعه دیگری از عکس های فوری است که نمای مقایسه ای دو روز از تایلند و کامبوج را نشان می دهد. یکی با آسمان تقریباً صاف (در سمت چپ) و دیگری با مه قابل مشاهده (در سمت راست). با استفاده از پوشش عمق نوری آئروسل (AOD) (عکس های فوری در پایین)، مناطقی که به عنوان مه آلودترین تشخیص داده شده اند با رنگ قرمز تا زرد برجسته می شوند. با مقایسه عکس های بالا و پایین، بدون شک استفاده از AOD راه درستی برای تشخیص آلودگی و در نتیجه تعیین مقدار PM 2.5 در هوا است. این چیزی است که ما به زودی در مورد آن خواهیم نوشت.
| |
| |
| |
لطفاً توجه داشته باشید که آنچه مانند مه به نظر می رسد همیشه ذرات ذرات نیست - آلودگی PM2.5. مه می تواند ترکیبی از دود، گرد و غبار و آلودگی باشد. در برخی موارد (به این مقاله مراجعه کنید) ممکن است به دلیل رطوبت نیز باشد.
یکی از محدودیت های داده های ماهواره ای این است که فقط به صورت روزانه (به جای ساعتی برای نظارت زمینی) در دسترس است و با آسمان ابری کار نمی کند (بدیهی است که ماهواره نمی تواند ابرها را ببیند، حداقل برای آبی و ترا). اما حتی، با وجود این محدودیتها، ابزاری عالی با امکانات بسیار زیاد است: ارائه دادهها برای کشورهای فاقد حسگر، ارائه منبعی برای پیشبینی کیفیت هوای جهانی و جهانی، ...