Flag of the African Union

Mówiąc o jakości powietrza, pierwsze kraje, które przychodzą na myśl, to Chiny i Indie oraz szerzej Azja. Nawet w przypadku projektu Światowego Indeksu Jakości Powietrza od samego początku naszym głównym celem była Azja (najprawdopodobniej dlatego, że to właśnie tam znajduje się nasza siedziba!).

Kilka lat temu, w 2012 roku, postanowiliśmy rozszerzyć nasz zasięg na pozostałe siedem kontynentów , zaczynając od Oceanii , a następnie Europę i Amerykę Północną , Amerykę Południową .

Jednak zaskakująco brakuje jednego z siedmiu kontynentów, a mianowicie Afryki . Otrzymaliśmy wiele zapytań dotyczących tego braku danych, a jedno z ostatnich pochodziło od Saida E., który napisał:

Dziękujemy za utworzenie strony projektu Światowego Indeksu Jakości Powietrza. Daje bardzo przydatne informacje.
Martwię się jedynie, dlaczego nie uwzględniono Afryki .
Dla informacji jestem obywatelem Maroka.

W rzeczywistości istnieje dobry powód do obaw o jakość powietrza w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie ze względu na pył saharyjski . Ta ilość pyłu jest tak ogromna, że jest w stanie przemierzyć nawet kontynenty i przedostać się do Ameryki Południowej, ale także do Europy .

Przeprowadziliśmy wiele badań na temat dostępnego monitorowania jakości powietrza w Afryce (i na Bliskim Wschodzie), a wynik jest taki, że tylko dwa kraje w Afryce dostarczają dane w czasie rzeczywistym w Afryce: te dwa kraje to Senegal i Republika Południowej Afryki .

Na szczęście Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wykonała bardzo dobrą pracę, udostępniając zaktualizowany wykaz jakości powietrza na zewnątrz za 2014 rok, dostępny na stronie who.int/phe/health_topics/outdoorair/en/ .

Z ich inwentarza wynika, że oprócz Republiki Senegalu i Republiki Południowej Afryki , które zinwentaryzowaliśmy już w ramach projektu Światowego Indeksu Jakości Powietrza, odczyty dostarczają również 4 inne kraje, a mianowicie: Ghana, Liberia, Tanzania i Mauritius.

Co zaskakujące, nie ma wzmianki o Maroku , w przypadku którego znaleźliśmy dowody na istnienie stacji monitorujących. Drugą niespodzianką jest Kenia, czyli kraj, w którym znajduje się siedziba główna Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP). Można by się spodziewać, że UNEP wyjdzie z inicjatywą i umieści stację monitorującą na dachu swojego budynku, tak jak robią to obecnie konsultanci amerykańscy na całym świecie.

Nie wszystkie kraje wymienione w raporcie WHO zapewniają ciągłe odczyty: w przypadku niektórych z nich monitorowanie ma charakter tymczasowy, a dane są dostępne jedynie przez ograniczony okres czasu. W każdym razie, gdy tylko otrzymamy dane z 4 nowych krajów, zaktualizujemy stronę internetową projektu Światowy Indeks Jakości Powietrza. Tymczasem można zorientować się w bieżącym stanie jakości powietrza, korzystając z poniższej mapy, która opiera się na średnich dziennych zdalnych odczytach satelitarnych w czasie rzeczywistym.

Dla czytelników zainteresowanych Bliskim Wschodem WHO sporządza inwentaryzację kilku krajów, w których dostępne są dane z monitorowania. Te, które już uwzględniono w projekcie Światowego Wskaźnika Jakości Powietrza, to Zjednoczone Emiraty Arabskie , Iran , Katar i Liban .

Należy pamiętać, że w chwili pisania tego tekstu system monitorowania jakości powietrza w Abu Zabi / Zjednoczonych Emiratach Arabskich nie działa i od kilku miesięcy (od lata 2014) trwają prace konserwacyjne. System monitorowania Dubaju jednak działa.